وفادار ...!

در آغوش خودم هستم ...

من خودم را در آغوش گرفته ام ! نه چندان با لطافت ...

نه چندان با محبت ...

اما وفادار ... وفادار ...!

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من.....

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من

گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟

کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم

که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من

نه بسته ام به کس دل، نه بسته دل به من کس

چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من

ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک

به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من

نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟

که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟

ستاره ها نهفتم، در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من

 سیمین بهبهانی

تو “فردایی ”....

امروز به پایان میرسد

از فردا برایم چیزی نگو !

من نمیگویم :

” فردا روز ِ دیگریست ”

فقط میگویم:

” تو روز ِ دیگری هستی … ”

تو “فردایی ”

همان که باید به خاطرش زنده بمانم …

جبران خلیل جبران

شاید عشق همین بود ...

بی خبر آمد 

بی هدف ماند 

بی دلیل رفت 

شاید عشق همین بود ...

نخواستی نباش...!

نه به دیروزهایی که بودی فکر می کنم

نه به فرداهایی که شاید بیایی!!

می خواهم امروز را زندگی

کنم...

خواستی باش...

نخواستی نباش...!